Dzisiaj krótki fotoreportaż z fragmentu lasu nad Dybrzkiem. Nietypowy jak na naszą okolicę  las świerkowy porasta brzeg jeziora Dybrzk od strony południowej. W czasie mojej wizyty w tym miejscu okazało się, że od mojej ostatniej wizyty w tym miejscu wycięto wiele okazałych świerków przerzedzając ten piękny ciemny las. No cóż, pewnie takie prawo właściciela lasu, ale trochę szkoda mi tego dzikiego, naturalnego miejsca. Zwłaszcza, że lasów w okolicy nie brakuje, a jednak o takie dzikie naturalne perełki coraz ciężej. Jak widać włodarzom lasów równie łatwo przychodzi wprowadzanie zakazów dla ludzi tworząc rezerwaty w średnio naturalnych miejscach. Np. rezerwat „Moczadło” obejmuje również zwykłe uprawy leśne o lasach różnej wielkości, ale posadzonych jak to na uprawach, grządkami. Rozumiem ochronę lobelii, poryblin, rosiczki i innych przybrzeżnych roślin występujących w Moczadle. Ale po co robi się zakaz w otaczających lasach? Przypominam, że do dzisiaj wstawiono tylko tablice „Rezerwat Moczadło” i napisano parę punktów z zakazami, między innymi o zakazie poruszania się po rezerwacie poza wyznaczonymi szlakami. Być może nikt nie został ukarany za złamanie tego co na tablicy  jest napisane, ale dlaczego mnie zwykłego obywatela zmusza się do łamania prawa nie wyznaczając szlaków, którymi można się poruszać po rezerwacie? Dlaczego również do dzisiaj nie pojawił się element edukacyjny w postaci pełnej informacji o tym co jest ważne w tym rezerwacie, jak to coś wygląda i jak należy to coś chronić.

A może po prostu jest tak, że szlaków nie wyznaczono świadomie, wobec czego nikt (również my mieszkańcy Męcikała) nie możemy odwiedzać naszego „Moczadła” wraz z przyległymi lasami. To tłumaczyłoby również brak tablic z informacją o tym co jest chronione, bo przecież pracownicy pilnujący rezerwatu wiedzą co jest chronione, a reszta przecież ma zakaz wstępu, to i po co im wiedzieć co jest chronione.

Myślę, że sprawę tą należałoby wyjaśnić. Spróbuję ją rozwikłać.

Więcej na Męcikał Dziennik